Çörekotlu Fıstıklı Peynir Mezesi

Lor, tulum, Ezine ve beyaz peynirin; sızma zeytinyağıyla harmanlanıp çörekotu ve dolmalık fıstıkla zenginleştirildiği soğuk meze.

Etimoloji

Meze kelimesi, Arapça “mazza” kökünden gelir; tadımlık, iştah açıcı anlamındadır. Osmanlı meyhane ve sofra kültüründe meze, ana yemeğin öncüsü olmanın ötesinde, sohbeti uzatan ve içkiyle uyum sağlayan küçük ama karakterli tabaklar olarak gelişmiştir. Zamanla Anadolu’nun farklı yörelerinden gelen malzemeler, meyhane mutfağında bir araya gelerek ortak bir lezzet dili oluşturmuştur.

Tarihçe ve Açıklama

Bu mezenin temelini oluşturan peynirler, Anadolu’nun köklü süt kültürünü temsil eder. Lor peyniri, Orta Anadolu ve Ege’de yüzyıllardır ev mutfağının hafif ve taze unsuru olarak üretilirken; tulum peyniri, özellikle Doğu ve İç Anadolu’da hayvancılıkla birlikte gelişmiş, güçlü aromasıyla bilinen kadim bir peynirdir. Ezine peyniri, Kaz Dağları eteklerinde doğal otlarla beslenen hayvanların sütünden doğmuş, Osmanlı döneminden bu yana sofralarda yer bulmuştur. Beyaz peynir ise Balkanlar’dan Anadolu’ya uzanan geniş coğrafyada günlük yaşamın vazgeçilmezidir.

Çörekotu, Anadolu’da hem mutfakta hem halk hekimliğinde binlerce yıldır kullanılan bir tohumdur; peynirle birlikteliği özellikle kırsal bölgelerde yaygındır. Dolmalık fıstık ise Osmanlı saray mutfağından miras kalan, lezzete zarafet katan bir unsurdur. Bu meze, farklı yörelerden gelen peynirlerin, Anadolu’nun baharat geleneği ve Osmanlı mutfağının inceliğiyle harmanlanmasıyla oluşmuş; geçmişin birikimini modern meyhane sofrasında bir araya getiren zamansız bir lezzet olarak sunulmaktadır.